every body, listen and repeat3

مدتی نبودم و ننوشتم. شاید دلم بخاد مدتی باشم و بنویسم. شایدم دلم بخاد باز به نبودن و ننوشتن ادامه بدم. چون این یه مسئله ی شخصی و دل بخاهیه. پس توضیح لازم نداره. کلن من آدم توضیح دادنیی نیستم. آدم دلبخاهیی هستم که در لحظه اتفاق میفتم و بعدش تموم میشم. خیلی آل آف سادن و اوت آف بلو و هپنینگ آرت محسوب میشم. حالا نمیخام پیچیدش کنم. چون کلن مهم نی. چه اهمیتی داره من کیم و چیم؟ چیزی که اهمیت داره اینه که شما کی و چی هستین. البته نه برای من. چون من آدم درگیر کی و چی نیستم. درگیر هیچی نیستم. به جز اینکه چه جوری دو انگشتی سوت بزنم؟ چون سالهاست دارم تمرین میکنم و سالهاست دارم شکست میخورم و سالهاست که دارم نا امید نمیشم و هر روز صب که بلند میشم اولین روز از باقی عمرم برای تمرین سوت دو انگشتیه. انقد تمرین کردم که دارم انگشتای دستمو از دست میدم. تو صف پیوند انگشتم. البته هنوز نمونه ی موفقی از پیوند انگشت ثبت نشده. شاید من اولیش بودم. شایدم آخریش. شایم هر دوتاش.شاید من برهه ای از زمان باشم. هرچند کوتاه، ولی خب! ثبت شدنی. در تاریخ نوشته شدنی. به یاد ماندنی اما تلخ. همچو چای سرد که نگاهش کرده باشی ساعا every body, listen and repeat3...

1-مث همیشه به میزان مساوی از نزدیک شدن اسفندماه خوشحال و ناراحتم. دیشب نشستم فقط کارای دوتا مدرسه مو لیست کردم، یه عالمه شد! 2-خونمون هنووووووووووز تموم نشده. بند کشی کاشی، نصب هواکش، فلاش تانک، شیر سینک، بتونه کاری و لکه گیری و این قبیل کارای خدماتی رو به نحو احسنت! انجام میدم. حتا برق انداختن همه چی! در حد نو!! :)) 3- دیشب بعد از مدتها کلی تو حموم موندم و از خجالت موهام و کف پاهام در اومدم. قاطی شامپوام یه شامپوی براق کننده ی اورال داشتم، یادم رفته بودش. موهامو باهاش شستم یه بوی شیرین و خوبی میده. یه بار یه فروشنده ی لوازم بهداشتی گفت تو اینا پودر الماس میریزن! 4-دوس داشتم کلاس فردام کنسل میشد. ولی نمیشه. شاید نرم. به نظرم خوبه که یه بار با نرفتنم بچه ها رو خوشحال کنم. 5- یکی از همکارای مدرسه ام باهام صمیمی شده در حدی که مثلن بیاد تو پی وی از من بپرسه دوس پسر داری و اینا!!! درکی از رفتارش ندارم. کلن خیلی فضولن همکارای جدیدم. هم تو این مدرسه هم تو اون مدرسه. اون روزم یکیشون ازم پرسید چند کیلویی و سایز شلوارت چنده! 6-خانوم مسئول بازم برام شوعر پیدا کرده. که البته فک کنم بعد از ری اکشنی every body, listen and repeat3...

به آدمها آلرژی پیدا کردم. یک آلرژی خطرناک و کشنده. نسبت به همه ی آدمها. به کوچکترین نشانه ها و سیگنال های ارتباطی، به کوچکترین بالای چشمت ابروعه تا بزرگترین اختلافات فرهنگی و طبقاتی. دلم میخاد بالا بیارم روی همه ی آدمها. شما رو میبینم کهیر میزنم. شما با من حرف میزنید چشمام میخاره. شما به من دست میزنید عطسه میکنم و آبریزش بینی میگیرم. دست از سر من بردارید. چرا که من امید از خیر شما بریده ام. شما ولی هی شر میرسونید. هی دماغتون توی منه. از من بکشید بیرون تو رو جون عزیرتون. برای یه روز، یه هفته، یه ماه، برید توی خودتون. برید با خودتون حرف بزنید. کاراتونو خودتون بکنید. با خودتون دیت بذارید! ببینید چه آدم لجنی هستید خداوکیلی. هو یو مت یو؟! یو آر نات ا نایس پرسن! شما لعنتی ها، شما دیوونه ها، شما ورست کریچر ها که دنیا رو تسخیر کردید و جا برای زندگی کردن نذاشتین. از شما متنفرم. از تک تکتون. ای کاش بیگ بنگی چیزی رخ بده و جهان از شما و پلیدی ها و پلشتی ها کثافت کاری هاتون پاک بشه. پر از آلتیرینوس، ساریپود، اسپینوساروس، تیرانوساروس و آنکیلوساروس بشه. که عظیم الجثه، گیاهخار،اصیل و بدون مواد حساسیت every body, listen and repeat3...

موزیک بی کلام گوش کنید. برای مغز و قلب و ریه و کبد مفیده. برای تمرکز و تخیل هم. برای چی مضره؟ نمیدونم هنوز. چون همین الان شرو کردم به موسیقی بی کلام گوش کردن . چون من همیشه با کلام گوش میکنم. خوشم میاد مردم تو گوشم ور ور کنن. داد بزنن. چس ناله کنن من به کارام برسم. مریضم چون. مازوخیست و رئالیست. تا تهه اعماقم رئالیسته. و کمی بالاترش مازوخیست. عمرن اگه ذره ای سوررئالیسم، فانتزی یا کوبیسم انتزاعی و فوتوریسم قاطیم باشه. فقط کمی دادائیسم و کمی بیشتر اگزیستانسیالیسم. در بعضی مواقع گروتسک. که ینی طنز سیاه و ربطی به موسیقی بی کلام نداره. پس دربارش حرف نمیزنم تا هی از این شاخه به اون شاخه نپریم. خیلی تک پرم چون من. و خیلی لویال. خوش بحال یارم! چه نگاری، چه زلف پریشونی عجب مهره ی ماری! به به! یه چتر خیسو دریا کنارو پرسه های عاشقانه! دستم تو دست یاره و قص علی هذا. every body, listen and repeat3...

every body, listen and repeat3...

آخرین باری که من تو اون ساختمون نشستم، روز خوبی نبود. بعد از اون روز، دوبار دیگه ام از جلوش رد شدم.  و  حالا خبر رسیده بود پلاسکوی بلند مرتبه ی دوس داشتنیه نوستالژی! ریخته. من اصن نمیدونم چن نفر از آدمایی که پلاسکو پلاسکو از دهنشون نمی افته، بخش زیادی از خاطراتشون تو پاساژ پوشاک مردونه ای که فقط یکی دو طبقه اش تک فروشی داره و بقیه اش عمده فروشی و کارگاهه شکل گرفته که حالا اینجوری از نوستالژی فروریخته ی تهران مینویسن و توییت میکنن. نمیدونم چنتا از آدمایی که الان عکسای پروفایلشون شده آتش نشان فداکار، شهید مدافع مردم و این چیزا، همونایین که سه سال پیش سر اون اتفاق خیابون جمهوری هرچی از دهنشون در اومد حواله ی آتش نشانا کردن، همون روزایی که سایتای خبری پر بود از کامنتای مردم نجیب و قهرمان پرور ایران که معتقد بودن آتش نشانا یه مشت تن پرورِ مفت خورن که حقوق میگیرن و تو حیاط والیبال بازی میکنن، سر همه ی حادثه هایی که بهشون اعلام میشه دیر میرسن،هیچ وختم ماشیناشون آب نداره و تجهیزاتشون داغونه. حالا همه یادشون افتاده آتش نشان آدمه! خانواده داره! جون داره! میمیره! حالا یادشون افتاده پول مفتی که می every body, listen and repeat3...

با خودم فک کردم یکی مث این، نشسته پشت میزش، روسری شو تا ابروهاش کشیده پایین و واسه من خاطره از تجدید وضو تو نماز عید فطر تعریف میکنه و تاکیید میکنه که تجدید وضو ینی اینکه دوباره وضو گرفته! لابد با آب کر! و قبلشم نیت کرده و قربت الی الله گفته! فکرم میکنه خیلی کارش درسته. همشون فک میکنن خیلی کارشون درسته. بایدم اینجوری فک کنن وختی یه بنر گنده از فرمایشات معظم له زدن تو راهرو شون که شما گز.ینشی ها ماشالا جگر شیر دارید!!! آره جیگر شیرو شما دارید که میشینین اون پشت آدمو تفتیش عقاید میکنین، از غسل و وضو و مسجد رفتن آدما میپرسین. جیگر شیرو شما دارین، ما بز دلا میریم سر کلاس، با حقوق ساعتی 5 هزار تومن، 6 ساعت پشت سر هم درس میدیم. 60 تا بچه ی قد و نیم قدو از صفر به صد میرسونیم، با همه ی بالا پایینای رفتاری و شخصیتی بچه هایی که تو دوره ی بلوغن و خودشونم حال خودشونو نمیفهمن میسازیم، از بین همینا رتبه ی یک و دو و سه ی کشوری و استانی در میاریم! ما اینا رو میفرستیم این جشنواره و اون جشنواره تا پرچم ایران اسلامی شما بره بالا، که معظم له بیاد بگه ما امروز علم تولید میکنیم و خدای منطقه ایم! اما جیگر شی every body, listen and repeat3...